Route beschrijving Maredsous rit.

We vertrekken in groep aan de hoeve in Eghezee. De eerste kilometers zijn niet de aller mooiste van de rit maar geven ons wel de kans rustig op te warmen. Enkele grote N-wegen moeten overgestoken worden en hier is toch af en toe uitkijken. We draaien en we keren wat en nemen een paar kleine, licht hellende stroken om de achterderailleur alvast eens te testen. Op kilometer 15 krijgen we een eerste helling die het vernoemen waard is. Na een korte afdaling zie je het klimmetje goed liggen. Hier rustig blijven is de boodschap, het is nog ver. De uitlopers van de klim kronkelen wat verder tot aan een eerste gevaarlijke afdaling. In de polder moet er niet geremd worden maar hier dus wel!!! Een 90° bocht wil je liever niet missen. Tip van de dag:  afdalen doe je best met de handen in de beugels. Zo heb je meer grijpkracht op je remmen en kan je bovendien niet van je stuur schieten.  Na deze eerste remtest vervolgen we onze weg. Het blijft nu wat op en af gaan. Al snel zien we de Norbertijnen abdij van Floreffe (Opgericht in 1121) van ver opduiken. Geniet van het uitzicht en de afdaling naar de abdij want eens we de Maas oversteken wachten ons 10 zware kilometers. Achter de abdij begint immers het serieuzere werk!! Een pittige klim waar het kleinste verzetje al eens mag boven gehaald worden. We blijven in groep of wachten steeds boven! Opnieuw komen we op een gevaarlijke afdaling terecht waar een paar blinde bochten in verscholen zitten en die uit komt op een T-punt. Een lange geleidelijke klim doet misschien al pijn maar ook hier blijven we rustig samen. Je ziet het amper omhoog gaan maar de benen zullen het wel voelen. Een laatste pittige, korte klim (met haarspeldbochten!) brengt ons na 34 km op een plateau  waar we even op adem kunnen komen! Vanuit Lesve krijgen we een mooie snelle afdaling om uiteindelijk op een heerlijk baantje te stranden naast een kabbelent beekje. Dit gaat rustig omhoog maar het is daar hopelijk vooral genieten! Via Bioul en Denee (let daar vooral op de naam van de lokale bakker) rijden we richting Maredsous. Een laatste klim brengt ons uit de vallei van de Molignée tot  aan de imposante Abdij van Maredsous  Daar brouwen de benedictijnen al sinds 1872 een biertje maar wij vullen ons bidonnen toch maar best  met verse sportdrank… We hebben nu 50km gedaan maar ook al dik 600 hoogte meters. Hier splitsen de wegen. 

De B’s vervolgen hun weg en rijden de abdij voorbij. Na een korte afdaling komen zij op een zeer mooie iets bredere weg die hoofdzakelijk in dalende lijn loopt. De weg volgt een riviertje en is omgeven door enkele zeer mooie kastelen en ruïnes. Heerlijk bollen en na de pittige kilometers van voor de bevoorrading een ware verademing. In Yvoir steken we de Maas terug over. We volgen de Maas kort om na een paar rare bochten in het centrum aan te komen. Veel tijd om rond te kijken nemen we niet. We vervolgen onze weg langs een vlakke weg die enkele steengroeven passeert. Wat kringel krangel langs een riviertje om uiteindelijk in het mooie Crupet aan te komen. Vanuit crupet beginnen we terug te klimmen richting Mont. Een mooie lange klim, niet te steil, ideaal om er terug wat in te komen. Eens we in mont zijn volgt er een lange afdaling met daarin enkele pittige verkeersdrempels. Voorzichtig dat je jezelf hier niet lanceert! We dalen verder af, komen op een grotere baan maar je mag hier 70 dus geen probleem. We steken opnieuw de Maas over. Hier sluiten de A's terug aan, iets later op de dag uiteraard! Wegens werken aan m’n “klim prefere” moeten we over een iets grotere weg klimmen, we moeten hier zelfs een stukje over het rode fietspad, kan niet missen en echt wel veiliger… We belanden uiteindelijk toch op de baan en verlaten deze ietsje verder richting Arbre. Hier ligt alweer een kuitenbijter te wachten, de overlevingsmodus staat inmiddels bij sommigen ongetwijfeld al aan maar het is de laatste echte muur. We naderen stilaan Namen maar er moet toch nog eerst teen en tander overwonnen worden dus nog niet te vroeg kraaien. De afdaling naar Wepion is opnieuw snel en beneden belanden we op de grote baan richting Namen, uitkijken dus. Enkele kilometers tot aan de citadel en dan kunnen we eraan beginnen. Draaien en keren over de kasseitjes tot we helemaal boven een ere rondje kunnen doen rond de Esplanade. Opnieuw dalen we af. We duiken het centrum van Namen in en hier moet we drie stoplichten zien te overleven. Afhankelijk van de drukte zal het zaak zijn de volgwagen niet achter te laten! Wie dacht dat de finale op de Citadel gereden werd komt bedrogen uit want we moeten de laatste klim naar en door St. Marc nog overleven. Het is pas aan de watertoren of de “chateau d’eau” dat we kunnen zeggen dat het zwaarste geweest is. De windmolens die we heel in de verte zien zijn die van aan de boerderij!! Nog even op de pedalen stampen en we zijn binnen! 120km, 1460Hm chapeau!!! 

De A’s draaien aan de Abdij terug en nemen kort dezelfde weg langswaar ze gekomen zijn. Na Goed 500m zitten zij op het vervolg van hun route. Onmiddellijk schiet de weg naar beneden richting Sosoye. Een korte bocht naar rechts en pats daar ligt de volgende helling alweer te wachten. Van een gelijkmatig tempo zoeken is nu geen sprake meer. De pateekes van de abdij kruipen waarschijnlijk al wat hoger in de keel want ook hier gaan we redelijk steil om uit het bos te geraken. We passeren enkele zeer mooie dorpjes waar we uiteraard niet stoppen om een terrasje te doen. Wil je de dorpjes van nader bekijken? Geen probleem, je kent nu de weg!! Het blijft pittig op en af gaan en pas rond kilometer 75 beginnen we aan de lange afdaling richting Hastiere. Hier steken we de Maas over en dan mogen we uiteraard terug beginnen klimmen. We zitten nu op een iets grotere weg en kan er vlotjes gereden worden. We draaien na enkel kilometers links af en komen op een brede maar slechte weg terecht. Hier is het uitkijken voor putten en bulten wil je niet lek rijden!! Wanneer we de baan oversteken krijgen we een nieuw kuitenbijtertje te verwerken, het gaat hier recht omhoog naar Falmagne waar kasseitjes ons liggen op te wachten. We zitten nu kort op een plateau en de weg veranderd hier in een twee-sporen weg, achtereen rijden is de boodschap! Wanneer we een scherpe bocht naar rechts nemen is het opnieuw uitkijken voor het slechte wegdek. Het padje begint echter al snel te stijgen en dat doet het slechte wegdek vergeten, het is hier immers wondermooi. We komen uiteindelijk boven in Hulsonniaux. Hier hebben ze speciaal voor ons een nieuw wegdek weg gelegd en kan er 3km lang iets gegeten en gedronken worden, lekker dalen. Doe dat maar want eens we de Lesse overgestoken zijn is het klimmen geblazen. Een heerlijke klim, de mooiste van de dag ligt ons hier op te wachten. 3km omhoog, niet te steil, mooi door de bossen… Genieten! Boven komen doen we in Gendron. Een stukje dalen en we mogen opnieuw klimmen richting Furfooz met een prachtige burcht als beloning. We zitten nu rond 90km, het blijft op en af gaan en rond kilometer 115 komen we een volgende kuitenbijter tegen, kort en op de kasseitjes klimmen we weg uit Purnode. We zijn net de brouwerij "du Bocq” gepasseerd en zijn ook hier weer niet gestopt!! Boven is het even uitblazen en rijden we richting een snelle afdaling. Beneden steken we een bruggetje over om al even snel terug aan het klimmen te zijn richting Durnal. Dit is opnieuw een erg mooie, lange klim waar een mooi tempo kan gezocht en hopelijk gevonden worden. We dalen vervolgens richting Crupet, hier passeren we vorig jaar en ook nu vliegen we erdoor. Vanuit Crupet rijden we richting Lustin, uiteraard niet zonder de nodige hoogte meters op te pikken! In Lustin maken we een lus die niet perse hoeft genomen te worden… Zij die hem wel nemen dalen eerst een heel stuk en krijgen vervolgens de zwaarste van alle muurtjes te verwerken. La Redoute, de Chambralles, zelfs de Roche aux Focons verdwijnen in het niets (das nu ook weer niet helemaal het geval maar toch). Wanneer we na 130km terug boven staan in Lustin is er kruit verschoten dat staat vast!! We dalen opnieuw tot aan de Maas en steken hem een laatste maal over. Als je aan de Maas bent kan je twee dingen doen, er langs blijven rijden of klimmen. Wij kiezen uiteraard klimmen… Wegens werken aan m’n “klim prefere” moeten we over een iets grotere weg klimmen, we moeten hier zelfs een stukje over het rode fietspad, kan niet missen en echt wel veiliger… We belanden uiteindelijk toch op de baan en verlaten deze ietsje verder richting Arbre. Hier ligt alweer een kuitenbijter te wachten, de overlevingsmodus staat inmiddels bij sommigen ongetwijfeld al aan maar het is de laatste echte muur. We naderen stilaan Namen maar er moet toch nog eerst teen en tander overwonnen worden dus nog niet te vroeg kraaien. De afdaling naar Wepion is opnieuw snel en beneden belanden we op de grote baan richting Namen, uitkijken dus. Enkele kilometers tot aan de citadel en dan kunnen we eraan beginnen. Draaien en keren over de kasseitjes tot we helemaal boven een ere rondje kunnen doen rond de Esplanade. Opnieuw dalen we af. We duiken het centrum van Namen in en hier moet we drie stoplichten zien te overleven. Afhankelijk van de drukte zal het zaak zijn de volgwagen niet achter te laten! Wie dacht dat de finale op de Citadel gereden werd komt bedrogen uit want we moeten de laatste klim naar en door St. Marc nog overleven. Het is pas aan de watertoren of de “chateau d’eau” dat we kunnen zeggen dat het zwaarste geweest is. De windmolens die we heel in de verte zien zijn die van aan de boerderij!! Nog even op de pedalen stampen en we zijn binnen! 172km, 2850Hm chapeau!!!